Wateravontuur

Vrijdagmorgen in alle vroegte (7.00 uur) vertrokken met Gerard. (de Willem-Alexander van Bangladesh) Hij doet hier watermanagment. Vooral kribben en dammen om de waterstroom in de rivieren te kunnen controleren. Gerard vroeg of wij een keer mee wilden als hij het veld in moest. Toevallig dat het zo uitkwam dat Ria hier was en JanWillem is ook nog mee geweest. Met z’n viertjes achter in de jeep (3 uur rijden!). We gingen richting noorden naar de Jamuna-brug, door deze brug is het contact gelegd met het noordwesten van Bangladesh (gescheiden door de Jamuna rivier) en daardoor bleef dit gebied ook minder ontwikkelt. Voor de brug er lag, hadden veerboten 2 uur nodig voor de oversteek en vrachtwagens stonden ongeveer 36 uur in de rij te wachten voor de boot. Dit grootste infrastructuur project van Bangladesh is tot stand gekomen door medewerking van de regering en internationale donoren. De brug is 4,8 kilometer lang en is in 1998 geopend en geschikt gemaakt voor normaal verkeer, treinen en gas-en elektriciteitsleidingen. De brug behoort tot de elf langste ter wereld en staat in de weg- en waterbouw wereld bekend als een technisch hoogstandje, alleen zitten er scheuren in de treinbrug en de trein gaat er met 15 kilometer per uur over, want de scheur moet beperkt blijven. Toen Sabiena en ik naar dat leprahospitaal gingen, moesten we ook met deze trein en ik vond het wel gemakkelijk om een paar foto’s te maken (gelukkig wist ik toen de reden nog niet). We zijn ook nog naar Siranjganj geweest, want daar was 10 juli een heel stuk van een nieuw stuk dijk afgeslagen.
Het was een prachtige dag en Gerard (hij heeft in Delft gestudeerd) heeft ons heel veel verteld en heeft een schitterende humor. Om 10 uur had hij geregeld dat in een restaurant koffie klaar stond met sausijze broodjes, koffie met roomijs (omdat ze hier geen slagroom kennen). Met zijn allen zijn we op een mooie snelle boot gestapt om de brug te inspecteren, het was heerlijk weer, dus een boottochtje is altijd een mooie belevenis. Om 15.00 uur gingen we naar een groot resort waar ook 2000! militairen verblijven die over de dijk waken. Daar kunnen ook toeristen verblijven in vakantiehuisjes met zwembad en een restaurant. Hier konden we met zijn allen aanschuiven, er waren ook nog diverse collega’s van Gerard ter plekke, aan een heerlijk lopend buffet. Het was een gezellige, interessante en vermoeiende dag (2 uur op het water in zon en wind) en we waren ongeveer 18.00 uur thuis.
Om 20.00 uur werden we in de Dutchclub verwacht want daar was een “after bruiloftparty”.
Sjoerd en Rathana waren in Belgie getrouwd en gaven hier ook nog een feestje. Gezellig met muziek en alle foto’s gemaakt van hun bruiloft werden op een groot scherm aan ons getoond. Rathana heeft in Parijs gestudeerd, geboren in Cambodja en ze hebben elkaar ontmoet in Darfur (snappen jullie het nog?). Ze was een schitterend bruidje en had nu ook een prachtige jurk aan. Zaterdag heerlijk geluierd en naar een Koreaans restaurant geweest om te gourmetten. Zondag (hier maandag) moest ik even! naar de kapper en Ria wilde wel even mee. Had ik bij de balie stiekem een massage voor haar geregeld met een kleimasker, ze vond het heerlijk. Deze avond hadden wij het officiële afscheid van Bea (de ambassadrice) op haar huisadres en ik had gevraagd of Ria mee mocht en dat was geen probleem. Het was een gezellig bijkletsen met de Nederlanders en ministers en andere hoogwaardigheidsbekleders. Toen we dinsdagmorgen wakker werden na veel onweers- en regenbuien stond de hele straat blank. De boom tegenover ons huis was geknakt en Ria snelde naar buiten met de videocamera. Ons hele plan viel in duigen, want Pieter en Sabiena zouden deze morgen thuiskomen vanuit Nederland en omdat Bente in Nederland jarig was geweest hadden we een taart besteld en wilden we hun opwachten met koffie. Maar mijn houseboy (die de taart op zou halen) zat vast in het verkeer, omdat de bussen niet reden. En aangekomen bij de bakker was de taart daar nog niet bezorgd. Ook Sabiena’s hulp (zij zou de koffie zetten, kon niet met de bus. Maar ook Sabiena en Pieter hadden dikke vertraging vanaf het vliegveld. Dus alles omgezet en om 17.00 uur maar even met de taart op de koffie geweest, het was een kunstwerk en nog lekker ook.
Tot mails en groetjes van ons.