Afscheidsweekje

Afgelopen donderdag hebben we in een (ja, hou je vast) een Koreaans, Japans-Chinees restaurant gegeten,
In verband met onze 33e trouwdag. Het restaurant is hier 1 straat verder en net geopend, dus we dachten gelijk uitproberen. Dat bleek niet zo slim, want naar mijn gevoel hadden ze nog nooit 7 gasten tegelijk bediend. Er zat totaal geen systeem in de bediening, al het eten kwam om de beurt en de soep na het hoofdgerecht en de bediening was finaal in de stres. De airco deed het niet, dus 2 staande ventilatoren stonden op ons gericht. Soep in bakken als slakommen en dat leek wel voor 10 personen (je kreeg dus per persoon zo’n bak), het eten was heerlijk, maar veel te veel.
Vrijdagavond hadden we een afscheid in de Dutchclub van Alex met zijn familie, hij werkte bij de ambassade en is overgeplaatst naar Kazachstan. Het was gezellig en het is bijna al een beetje een gewoonte dat iedereen die vertrekt een feestje geeft. Er zit een diskjockey die Nederlandse hits draait en bitterballen en kaas ontbreken niet bij dit geheel.
Zaterdag zijn we met een gemengd gezelschap (collega’s en bekenden) met de leaseboot van Pieter en Sabiena geweest i.v.m. het vertrek voor vakantie naar Nederland van verschillende van deze personen. Het was heerlijk weer, zelfs een windje en het waait hier praktisch nooit. Natuurlijk was er aan eten en drinken weer geen gebrek, want iedereen neemt wat mee, dus we hadden wel 2 weken weg kunnen blijven.
Maandag kregen we de buurvrouw met zoon en man op visite voor een afscheid. Zij hebben nog een huis in India en omdat het met Nestlé in Azië door de recessie minder gaat, is hij teruggefloten naar het hoofdkantoor in India. De plannen waren eerst dat ze naar Zwitserland zouden gaan voor 3 jaar, maar ook dat gaat niet door. Ze hebben hier 8 jaar gewoond en we zullen ze eerst wel missen (met haar uitgebreide koffietafels), maar er komen wel weer nieuwe buren, zo gaat het hier. Voor de “koffietafel” moest ik deze keer natuurlijk ook uitpakken, dus de houseboy en ik de keuken in. Fruit gesneden, Nederlandse kaas, een Bengaals prutje met brokjes aardappel, tomaat, aubergine en wortel en rode pepers! (het is mij veel te scherp, maar hier hebben ze een asbest slokdarm). De houseboy zou mij even leren chipatti’s te bakken, dat eten ze hier veel met een olijfsausje, erg lekker. We hadden de laatste gebakken en een enorme knal volgde, de houseboy sprong van schrik zo’n eind de lucht in dat hij bijna even groot als mij was. Het bleek een gasexplosie (ja, je bent in Bangladesh, alles is mogelijk). De gasslang was poreus en lekte dus. Je wilt het niet geloven wat voor knal het was, de benedenburen dachten een autobotsing buiten. De klep van de oven vloog open, de pannen 50 centimeter de lucht in en de zijkanten van de ovenstonden bol, volledig ontzet. De huisbaas gebeld en om 22 uur stonden er 4 ! man sterk met een andere oven, maar ze kregen de elektrische gasontsteking niet voor elkaar, in de afgelopen dagen zijn hier 8 reparateurs de revue gepasseerd en de laatste heeft het gisteren voor elkaar gekregen. Er was hier dinsdag een “elektricien” die alleen maar stekkers monteert en lampen indraait, dus die had hier ook niets te zoeken, want dat draadje aanzetten was veel te moeilijk voor hem.
Maar het was gezellig met de buren en gelukkig hadden we het eten klaar, zij zijn Hindi en veganistisch(niets van levende dieren; dus ook geen melk of eieren) je moet ook nog nadenken wat je op tafel zet. Ze had een prachtig boeket bloemen voor me mee en een Hindi-gebedsbel! De gordijnen van hun appartement zijn allemaal met onze houseboy meegegaan voor hem en zijn moeder.
Het is deze week lekker weer zo’n 33 graden en zo nu en dan een buitje, maar voor de boeren hier kan er wel wat meer regen komen, in Nederland hoorde ik is het ook zonnig,dus geniet ervan,
Tot mails, Bonne en Hilly