De papierenwinkel

Voor het visum zijn we een hele dag onder de pannen geweest in het ziekenhuis. Bloed afnemen, longfoto, in een buisje plassen en tot slot bij een arts, meten en zuchten.
Wij zijn beide goedgekeurd, het was daar enorm druk, heel veel jongens uit Bangladesh, die blijven hier 2 jaar werken; daarna 1 maand verlof.
De volgende dag het zoveelste appartement bekeken en we hebben nu eentje gevonden, je moet er ook een beetje een goed gevoel bij hebben.
Ook moesten we nog een simkaart voor internet, en dat werkt heel anders dan in Nederland, je moet een stick in de PC stoppen, dat werkt dus ……..meestal niet.
De eerste dag werkte de pc een kwartier en de volgende dag een half uur, dat schiet lekker op toch?
Verder vullen we de dagen op met Bonne aan het werk en ik winkelen. Want het hele huis moet ingericht en zo het nu lijkt krijgen we 1 januari de sleutel. Met z’n drietjes ( de chauffeur staat ook overal op de neus bij) hebben we meubels en keukenapparatuur uitgezocht . De rest zoek ik uit als Bonne werkt , er zijn hier hele grote zaken (net als Famila in Duitsland) waar alles is te krijgen. Vandaag moest Bonne weer langs het ziekenhuis voor een papier, niemand weet waarvoor het is, maar het hoort nu eenmaal zo. Oud en Nieuw hebben we vlakbij ons appartement gevierd in een Indiase club.
Met Indiase buikdanseressen en een flesje Heineken. Om 12 uur werden alle ballonnen die ze in de club hadden opgehangen geknapt, dat gaf een oorverdovend lawaai, daar komt nog bij dat ik (op de buikdanseressen na) de enige vrouw in de club was!!! Maar veel mannen hadden ook lange witte jurken aan, dus het viel niet op.
Tot mails vanuit het relaxte Oman.