Herfst in Oman.

Je merkt dat het weer begint te veranderen. Toen wij 3 weken geleden aankwamen was het 39 graden en het is nu 33 graden. Soms is er ook een wolkje aan de lucht en dat is heel bijzonder, als je een strak blauwe hemel gewend bent en de wind haalt iets meer aan, wat echt niet een straf is. Vandaag tijdens het boodschappen doen, voor het eerst kamelenvlees gezien (6 euro per kilo) zag er best lekker uit, maar ik heb het toch maar niet meegenomen. Sinds een week heb ik een nieuwe hulp, hij heet Alam en heeft hier in huis geslapen tijdens onze vakantie in Nederland. Mizzan wilde graag blijven, maar hij kreeg meer uren in zijn restaurant, en was steeds zo moe, dat ik het beter vond dat hij alleen voor 1 baas werkte, waar hij de meeste uren had. Hij belt nog geregeld en snapt het zelf gelukkig ook. Alam komt ook uit Bangladesh en werkt in het restaurant beneden het appartement waar wij de eerste 6 weken verbleven. Hij woont al 22 jaar in Oman, en heeft een vrouw en zoontje in Bangladesh. Ook met hem is het weer lachen, want hij heeft 1x de stofzuiger gebruikt, maar vertrouwd het voor geen meter, zijn smoes is “ik dweil liever”. De afwasmachine dat kan nooit goed zijn (al het machinale zien zij als een concurrent dat hun werk afpakt) en met de hand afwassen is altijd het beste, volgens Alam. Volgende keer meer over Alam. Zelf ben ik nog even naar de kapper geweest en natuurlijk worden dan de nagels ook even behandeld. Dat blijft grappig, want de bazin komt van Sri Lanka en is erg “pittig”. Zodra de bazin even uit beeld is (zij kan vanaf haar stoel de hele zaak overzien!) beginnen tegen mij de klaagzangen (lange dagen te weinig loon). Deze twee meisjes zijn Filippijnse en wonen boven de zaak en zijn 21 maanden van huis en hebben natuurlijk heimwee.
Tot mails en groetjes vanuit een ”herfstig” Oman.